Pytanie Lukardis odrobinę mnie skonfundowało. Jakby się głębiej
zastanowić... Skądś ją kojarzyłem. W końcu osób o tak nieprzeciętnej
urodzie chyba prędko się nie zapomina? Luk natomiast po prostu nie da
się zapomnieć. I stwierdzając to nie mam wyłącznie na myśli jej
zniewalającego wyglądu. Dla mnie ma też cudowne wnętrze. Szkoda, że
uważa, iż ja jestem tylko egoistycznym dupkiem... Chociaż, może naprawdę
jestem tylko nim? Lecz gdzie ja mogłem ją spotkać?
Rozmyślaniu przeszkodziła mi nagła gorycz. W końcu niespodziewanie ją
obraziłem. Jednak rozmowa ze mną tylko ze względu na jakąś nietypową
odmianę współczucia nie spełni moich ambicji. Mam swoją godność, pomimo
cholernej ochoty na prawdziwą konwersację. Westchnąłem, przerywając tym
samym krótką chwilę idealnej ciszy.
- Nie oczekuję od ciebie łaski, Lukardis. Skoro nie chcesz przebywać w
moim towarzystwie z własnej woli, zmuszony jestem się z tym pogodzić. -
uśmiechnąłem się pokrzepiająco, chociaż uśmiech ten nie doszedł do
smutnych, lekko zamglonych oczu. Chwyciłem swoją błękitną torbę i
ruszyłem do wyjścia zakładając wcześniej kaptur bluzy na głowę, gdyż
deszcz postanowił dziś wykorzystać pełnię swoich możliwości.
- Co ty zrobiłeś, idioto. - skomentowałem do siebie, kiedy znalazłem się
wystarczająco daleko jej domu. Na moją niekorzyść, Sowia Chatka
znajdowała się po drugiej stronie królestwa, więc razem ze spadającą
wodą, po moim ciele spłynęła ogromna ilość własnych, wymyślnych obelg.
< Luk? Przepraszam, blokada tej mojej twórczości spadającej na dno oceny poniżej przeciętnej >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz